afscheid Bhaktapur en Pashupatinath
Door: Nelleke
Blijf op de hoogte en volg Nelleke
13 Maart 2016 | Nepal, Bhaktapur
Gister bij vorig verslag nog foto's toegevoegd en er wat bij geschreven.
Laatste dal bhaat gegeten in Nepal. Gids leerde me nog een variatie op het eerdere liedje: dal bhaat power, 24 hour, without sour, you'll look like a beautiful flower!
Vandaag afscheid Bhaktapur. Dacht ineens dat ik een dag te laat was voor het vliegtuig omdat alle kinderen en studenten netjes gekleed en de meisjes met vlechten in het haar en strikken, naar school gingen. Wat blijkt? De kinderen en studenten gaan op zondag naar school en de universiteit, 6 dagen per week, alleen zaterdag is een vrije dag.
Met toestemming van bewakers van de losliggende schatten van het paleis mocht ik foto's maken van de golden gate.
Nog veel gezien maar ook een beetje...verzadigd, op elke hoek een tempel klopt zeker hier.
Misschien straks nog een stukje over Pashupatinath en dan gaat dit boek sluiten. De laatste foto's nog.
Een ervaring rijker? Vele ervaringen rijker...
Ook leuk als Katrien en Pepijn morgen op Schiphol staan...
Voor het geval ik geen bereik heb straks vast een lieve dankbare groet van Nelleke.
Maar toch op Kathmandu airport, goed om af te kicken.
Pashupatinath was heel apart. Eerst heel veel kraampjes met bloemen, poeder en sjaaltjes en toen het tempelcomplex op. Hindoetempel alleen toegankelijk voor hindoes maar mocht wel naar de rivier die uiteindelijk uitloopt in de heilige Ganges in India.Wel wat beklemmend al die platforms met op dat moment 3 branden, een rijke op groot platform en 2 gewone. Arme mensen worden gewoon op het zand verbrand. Veel stro en...boter. De familie in de buurt. Degene die uitleg gaf had duidelijk ervaring met ons Westerlingen en zei: ja bij het leven hoort nu eenmaal voor iedereen ook de dood. Dus daar maken we ook iets moois van.Hij vertelde dat de oudste zoon een jaar na de dood van een ouder in het wit loopt met weggeschoren haar op een plukje na. Vrouwen en echtgenotes mogen een jaar niet aan feesten deelnemen en de feestelijke rood-gouden kleur niet dragen. Na een aantal weken komt de familie daarboven weer bij elkaar met allerlei offerandes.
Bij afscheid uit het guesthuis kreeg ik een witte kata, sjaal voor een goede reis en geluk. Maar ook een banaan...die verloor ik en is inmiddels vast lekker opgepeuzeld door de vele rondlopende apen daar. Trouwens alle munten die in de rivier zijn gegooid mogen er door jongetjes gewoon weer worden uitgevist en soms vinden ze een gouden tand. Beetje luguber maar ook wel weer grappig. Foto van de spiegeltempel.
En ik eindig met de bloemen...
Laatste dal bhaat gegeten in Nepal. Gids leerde me nog een variatie op het eerdere liedje: dal bhaat power, 24 hour, without sour, you'll look like a beautiful flower!
Vandaag afscheid Bhaktapur. Dacht ineens dat ik een dag te laat was voor het vliegtuig omdat alle kinderen en studenten netjes gekleed en de meisjes met vlechten in het haar en strikken, naar school gingen. Wat blijkt? De kinderen en studenten gaan op zondag naar school en de universiteit, 6 dagen per week, alleen zaterdag is een vrije dag.
Met toestemming van bewakers van de losliggende schatten van het paleis mocht ik foto's maken van de golden gate.
Nog veel gezien maar ook een beetje...verzadigd, op elke hoek een tempel klopt zeker hier.
Misschien straks nog een stukje over Pashupatinath en dan gaat dit boek sluiten. De laatste foto's nog.
Een ervaring rijker? Vele ervaringen rijker...
Ook leuk als Katrien en Pepijn morgen op Schiphol staan...
Voor het geval ik geen bereik heb straks vast een lieve dankbare groet van Nelleke.
Maar toch op Kathmandu airport, goed om af te kicken.
Pashupatinath was heel apart. Eerst heel veel kraampjes met bloemen, poeder en sjaaltjes en toen het tempelcomplex op. Hindoetempel alleen toegankelijk voor hindoes maar mocht wel naar de rivier die uiteindelijk uitloopt in de heilige Ganges in India.Wel wat beklemmend al die platforms met op dat moment 3 branden, een rijke op groot platform en 2 gewone. Arme mensen worden gewoon op het zand verbrand. Veel stro en...boter. De familie in de buurt. Degene die uitleg gaf had duidelijk ervaring met ons Westerlingen en zei: ja bij het leven hoort nu eenmaal voor iedereen ook de dood. Dus daar maken we ook iets moois van.Hij vertelde dat de oudste zoon een jaar na de dood van een ouder in het wit loopt met weggeschoren haar op een plukje na. Vrouwen en echtgenotes mogen een jaar niet aan feesten deelnemen en de feestelijke rood-gouden kleur niet dragen. Na een aantal weken komt de familie daarboven weer bij elkaar met allerlei offerandes.
Bij afscheid uit het guesthuis kreeg ik een witte kata, sjaal voor een goede reis en geluk. Maar ook een banaan...die verloor ik en is inmiddels vast lekker opgepeuzeld door de vele rondlopende apen daar. Trouwens alle munten die in de rivier zijn gegooid mogen er door jongetjes gewoon weer worden uitgevist en soms vinden ze een gouden tand. Beetje luguber maar ook wel weer grappig. Foto van de spiegeltempel.
En ik eindig met de bloemen...
-
13 Maart 2016 - 11:40
Joke:
Dank je Nelleke, we keken uit naar je verslagen en hebben er erg van genoten.
Ja,ook fijn om weer naar huis te gaan.
We wensen je goede vlucht.
Liefs Peter en Joke -
13 Maart 2016 - 11:42
Rita:
Dag dag Nelleke, dank voor de mooie verhalen!!!!
Een heel goede terugreis gewenst.
groetjes Rita -
13 Maart 2016 - 12:42
Mirjam:
Alweer toe aan de lange reis terug, van de ene wereld weer in de andere wereld. Wat een prachtige reis heb je gemaakt, wat een mooie verhalen heb je geschreven en wat een mooie beelden heb je laten zien. Gelukkig kun je nog een weekje bijkomen, dat zal ook wel nodig zijn. Hele goede reis terug! liefs, Mirjam -
14 Maart 2016 - 08:12
Jennemieke:
Lieve Nelleke, heel goede reis terug! Dankjewel dat je me meenam op je reis door Nepal. Fijn dat je straks weer op Nederlandse bodem bent.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
