De eerste indrukken

Een groter contrast kan er niet zijn: vliegveld Doha in Qatar en vliegveld Kathmandu in Nepal. Is het ene luxe en modern en vooral groot, het andere authentiek, rommelig, druk, klein en met veel hout en lijkt ongeorganiseerd. Toch kreeg ik gewoon een visum en kwam mijn rugzak gewoon te voorschijn. Zelfs op het vliegveld een boeddha, daar rook het nog lekker fris en de zon scheen, zo'n 19 graden, lekker na die vorst!
Onderweg was in het vliegtuig mijn moeheid onmiddellijk over toen ik een blik op de Himalaya mocht werpen. Het leuke was dat de vele Nepalezen die elders gewerkt hadden (o.a. om de voetbalstadions voor het WK te bouwen)ook blij bleken te zijn om hun Himalaya weer te zien.
Trouwens mijn autootje valt erg mee als ik alle auto's zie die hier rond rijden: veel deuken en veel stof. Later begrijp ik het als Manoz me door de stad naar het hotel brengt. Het was die dag helder maar er was toch enorm veel stof. Iedereen rijdt en toetert en op een gewone weg soms in 4 banen en dan is die weg maar soms verhard met veel gaten en soms gewoon stenen op de weg. Daarom moesten ook de banden zacht zijn.
Onderweg enorm druk want het Nepalese voetbalteam werd feestelijk binnen gehaald na de overwinning op India. Ernaast de enorme rij auto's bij de benzinepomp sinds de bezineschaarste.
Onderweg enorm veel winkeltjes, prachtig geklede vrouwen en af en toe een blik op een tempel met veel vlaggetjes. Maar ook: de gaten in de stad bij ingestorte gebouwen en nog steeds het tentenkamp. De mensen werken keihard om alles op te ruimen en nieuwe appartementen te bouwen. Elke baksteen wordt verzameld en hergebruikt en er staat al heel wat nieuw.
Toen ik een geldwisselaar/gids vertelde dat 25 april mijn moeder overleden was en ik mede daarom hier ben, raakte hij bijna ontroerd en met een namasté wenste hij me een mooie reis.